„UTRZYMANIE I ODBUDOWA POPULACJI
SIELAWY W WYBRANYCH JEZIORACH POJEZIERZA MIĘDZYCHODZKO-SIERAKOWSKIEGO
REALIZOWANA PRZEZ ZAKŁAD DOŚWIADCZALNY TECHNOLOGII PRODUKCJI PASZ I AKWAKULTURY
W MUCHOCINIE” dzięki wsparciu Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska
i Gospodarki Wodnej w Poznaniu
Celem
projektu jest kontynuacja aktywnej ochrony sielawy (Coregonus albula) – utrzymanie
i odbudowa jej populacji poprzez zarybienie wybranych jezior materiałem
pochodzącym
z akwakultury zachowawczej.
Efektem
przedsięwzięcia będzie utrzymanie i odbudowa populacji sielawy w wybranych
jeziorach Pojezierza Międzychodzko-Sierakowskiego, w których wymagania
siedliskowe
i środowiskowe odpowiadają bytowaniu tego gatunku. Coregonidy występują w
jeziorach, których wody charakteryzują się niską troficznością oraz wysokim
natlenieniem. Postępująca eutrofizacja zbiorników wodnych, spowodowana głównie działalnością
człowieka, znacznie pogorszyła warunki bytowania ichtiofauny. Ma to bardzo
istotne znaczenie dla sukcesu naturalnego tarła, gdyż warunki środowiskowe
bezpośrednio determinują rozwój embrionalny i larwalny, co w efekcie wpływa na
liczebność osobników dorosłych. Sielawa
w jeziorach Wielkopolski jest gatunkiem zagrożonym wyginięciem – niekorzystne
zmiany jakości wód spowodowały regres tego gatunku. Zauważalny jest także efekt
wrażliwości na niekorzystne zmiany w środowisku gatunku na granicy jego
naturalnego zasięgu występowania. Eksperymentalny i poznawczy aspekt
przedsięwzięcia dotyczy określenia efektywności wprowadzania do wód otwartych
materiału zarybieniowego pochodzącego
z akwakultury poprzez stopień adaptacji narybku do warunków naturalnych.
Pierwszym etapem przedsięwzięcia będzie wyprodukowanie wysokiej jakości materiału
zarybieniowego sielawy w sposób kompleksowy: od pozyskania materiału
reprodukcyjnego (tarlaków), poprzez pozyskanie produktów płciowych,
przeprowadzenie sztucznego tarła, inkubację ikry, podchów wylęgu żerującego, aż
po wychów narybku letniego. Kolejnym etapem będzie zarybienie wytypowanych
jezior narybkiem letnim sielawy. Ważnym aspektem badawczym przedmiotowego
projektu będzie wykorzystanie wprowadzonej do jezior sielawy jako bioindykatora
jakości środowiska wodnego.
